Evde,
Yolda,
Trafik de,
İşyerin de,
Okulda,
Hastane de..
Son yıllarda şiddetin dozu her yerde arttı..
Eşe, tanımadığınız bir bireye, öğretmene, doktora, el kalkar mı?
Kalkıyor…
Kadına şiddet uygulanır mı? Her türlüsü. Neredeyse kültürümüzün bir parçası haline geldi.
Öğrenci dövülür mü?
Dövülüyor..
Ne oldu bize böyle?
Nasıl bu hale geldik?
Sorumlusu kim?
Ne olur, kabahatliyi hiç uzaklarda aramayın!
Şiddetin yüzlerce nedeni var ve bu noktaya gelinmesinde hepimizin payı bulunuyor.
Yayınlanan dizilere göz attığımızda, şiddetin her türlüsünü körükleyen, rahatsız edici sahneler söz konusu.
Sabah akşam dizi izleyen bir toplumun, o sahnelerden etkilenmemesi mümkün değil.
Dizilerdeki şiddet arttıkça reytingler yükseliyor, reyting yükseldikçe de dizilerdeki şiddet sahneleri daha da artıyor ve ciyak ciyak bağıranların sesi artık çekilmez hale geliyor.
Bu yüzden televizyon açamaz hale geldik diyen ailelerin sayısı giderek artıyor ama bu kimin umurunda?
Televizyonculara göre, para geliyor..
“Diziler, toplumun aynası, ne varsa biz onu yansıtıyoruz” diyor ve büyük bir pişkinlikle de “Televizyonlar okul, biz de eğitimci değiliz” diye de ekliyorlar.
Evet, televizyonlar bir okul değil ama etik değerlere ve toplumsal kurallara, en az onlar da öğretmenler kadar uymak zorundalar.
Eğitimciye şiddet!..
Geçen gün Türk Eğitim-Sen’in yaptığı ankete göre, öğrenci ve veli şiddetine maruz kalan öğretmenlerin oranı 1 yılda yüzde 41.4’ten yüzde 45.4’e yükseldi.
Anketteki en acı tespit ise MEB’in, öğretmenlere yönelik şiddet konusunda yeterli önlemi almadığının düşünülmesi!
MEB, tıpkı müfredat ve sınav sistemlerinin iyileştirilmesinde olduğu gibi, bu konuda da öğretmenine, öğrencisine ve velisine yeterince güven vermiyor!
Görünen o ki hemen her yerde ŞİDDET var.
Her konuda olduğu gibi en doğrusunu hâlâ Ankara biliyor!
Bizim gördüklerimiz, bildiklerimiz ve yaşadıklarımız tümüyle bir göz yanılmasıymış.
Ne diyelim..
Ankara ne diyorsa, doğru odur…
