Bazen bir birey olarak, etrafımızı çeviren onca insana, komşulara rağmen, o kalabalığı görmezsiniz. Sanki siz dünyada yokmuşsunuz, kimse sizi görmüyormuş gibi hissedersiniz o koskocaman kalabalığın arasında boğulurken, var olan aslında yokken, belki de siz yanınızda olmasını istediğiniz kişiyi bekliyorsunuzdur aslında.
Gelse de keşke o ufak ilgiyi gösterse, bir selam verse, bir gülümsese diye hayaller kurarsınız…
Yalnızlığın kötü olup olmaması; isteyerek mi ,istemeyerek mi olduğuna bağlıdır.
Yalnızlığı anlatmak için İngilizcede iki kelime varken, Türkçede sadece bir kelime vardır.
alone: yalnızlık; yalnız başına olmak, isteyerek yalnız kalmak anlamını taşır.
lonely: yalnızlık; içinde zavallılığı barındırır biraz da. istemeyerek yalnız kalmaktır.
“Hayatta bazı fırsatlar vardır, ömründe bir defa eline geçer ve değerlendiremezsen uçup gider…
Hayatta bazı insanlar vardır, ömründe bir kez karşına çıkar ve fark edemezsen, değerini bilemezsen, uçup gider Ve asla geri gelmezler…” C.Y.
İnternette gezinirken şu hikaye çok dikkatimi çekti, sizinle paylaşmak istedim;
Bir yaz mevsimin de , bir gün gelen şans…
Sevimli bir kırlangıç, bir gün bir kadına aşık olur. Kadın, 50 yaşlarında her gün balkonuna oturup kendisi ile hesaplaşıyormuş. Bir gün, balkonun kenarına bir kırlangıç gelir.
Ona seslenir:
– ” Ben seni çok seviyorum lütfen bana yiyecek ver, ben her zaman gelir seninle konuşurum”
Kadın :
– Olmaz veremem
-“Sen bir kuşsun, bir kuş benim gibi bir kadına nasıl aşık olur?…”
Kırlangıç bir süre sonra tekrar gelir:
-“ Lütfen bana yiyecek ver, benimle konuş, birlikte yaşarız. Hem ben sana dost ve arkadaş olurum canın da sıkılmaz, birlikte yaşar gideriz…”
Kadın yine:
– Olmaz olmaz, git başımdan… diye cevap vermiş.
Zaman geçmiş…
Sonbahar yaklaşmış…
Kırlangıç üçüncü ve son defa balkonuna konup, kadına tekrar şöyle demiş:
– Lütfen benimle konuş ve içeri al.…
-Artık soğuklar da başladı, dışarıda kalamam biliyorsun ben sıcak havalarda yaşayabilirim sadece…
-Beni kabul et, kabul etmez isen, başka sıcak ülkelere gitmek zorunda kalırım.
-Lütfen beni içeri al da burada kalayım.
-Birlikte yemek yer, omuzuna konar, seni neşelendirir, sana yarenlik ederim. Hem sen de benim gibi yalnızsın!”
Kadın :
– Git derhal başımdan!… Ben yalnız kalırım..! demiş ve kuşu kovmuş… Kırlangıç da bu cevap üzerine üzüntülü bir şekilde uçmuş ve uzaklara gitmiş…
Kadın, kırlangıç uzaklara gittikten sonra düşünmüş:
– Ben ne aptal, ne kadar akılsız bir kadınım, niye kırlangıçla birlikte kalmayı kabul etmedim? Ne güzel birlikte kalırdık demiş kendi kendine ve çok pişman olmuş. Pişman olmuş ama iş işten geçmiş.
Kendi kendine:
-” Nasıl olsa sıcaklar başlayınca kırlangıcım yine gelir, ben de onu içeri alır, birlikte mutlu bir hayat sürerim, demiş.
İkinci yaz gelmiş, beklemeye başlamış. Yazın gelmesiyle kırlangıçlar da gelmeye başlamış. Ama onun kırlangıcı gelmemiş. Yazın sonuna kadar hiç balkonundan ayrılmamış. Çok beklemiş ama boşuna….kırlangıç yokmuş. Gelen kırlangıçlara sormuş ama onun kırlangıcını gören olmamış.
Sonunda bir bilge kişiye halini danışmak ve ondan bilgi almak için gitmiş. Bilge kişiye olayı anlattıktan sonra bilge kişi ona şöyle demiş:
Kırlangıçların ömrü 6 aydır..
Bir düşünün acaba kaç kırlangıcı kovaladınız balkonunuzdan bugüne kadar?
-Kaç bireye, aileye, topluluğa; Sen git, sen gel dediniz…?
-“Her kim olursan ol, yine GEL…” diyen Mevla’nın yolundan giden, bizlerin topluluğu değil mi?
–Nedir bu güvensizlik?
-Nedir bu telaş ve keşmekeşlik? Demek ki “kodlarımız” değişiyor…
Yalnızlık; acıdır.. Kendi isteğin dışında kalmamışsan hele, çok acı verir.
Seven, sevileni gönül penceresinden görüp, bir birini anlasa, SAYGI gösterse;
SEVGİYLE yaklaşsa, NE OLUR…?
