Masal, çocukluğumuzun en heyecanlı, en maceralı ve şaşırtıcı anları. Benim için öyle en azından. Masal dinleme şansı olmuş, bütün çocuklar için de bu böyle. Masal daha çok nine ve dedesi olan çocukların yaşadığı bir zenginlik. Elbette dede ninesi olmayan ,olsa da anne ve babasından dinleyenler de vardır. Ama anne veya baba masalı okur dede ve nine masalı anlatır arada ki farkı bilenler bilir. Özellikle yaşanmışlıkların olduğu masallar çok daha etkilidir. Masal yerini büyüdükçe kitap okumaya bırakır. Masal tadını bilmeyenler okumaktaki lezzeti belki biraz daha sonrasında bulurlar. Biraz daha büyüyünce masallaşmak isteği doğar insanın için de ;benim öyle oldu. Masal olayım masal gibi bir hayatım olsun derken de zihnin tuzaklarına düşüveriyor insan. Masalın bittiği gerçeğine de belki şiddetli bir giriş yapıveriyor.. Masalsı yaşam uzaklaşıyor birden hem de çok uzak… Öyle ya ne ben bir prensesim ne de annem kraliçe ne de babam kral. Ne öpünce prense dönüşen bir kurbağa var piyasada ne kurt un karnını kesince kurtulan küçük kız. ne Rapunzel gibi altın saçlarım var ne öpünce uyandığım ölüm uykusu. Aradığın tatlar dilinin ucunda, yiyemediğin lokmalar boğazında, göğsünde haykıramadığın hıçkırıklar.. En kötüsü de sen kül kedisi olduğunda gelmeyen iyilik perisi… Oysa ne kadar emindin sen melek gibi olursan kabaktan araba olacağına, kabak başında beklemek düştü oysa sana. Baktın kabak bozulacak tatlı yaptın bari bol cevizlisinden. Belki bu yüzden şimdiki çocuklara anlatılmıyor masallar annelerin hıçkırıkları var satır aralarında ya da küskünlükleri. Belki bu kuşak yüzünden eski masallar şimdinin versiyon değişmesiyle film oluyorlar artık. Kötünün kötü iyinin iyi olduğu masallardan gerçek hayata geçiş her zaman sancılı olur. Arayış hiç bitmemeli ne zamana kadar kendinin kendi hikayende prenses olduğunu bunu başkalarından değil kendine söyleyene kadar. Öpüp durma artık kurbağayı kaldır başını belki tacı yok başında ama seni sahiplenecek ve senin sahipleneceğin prens dolu etrafın. Hayatının masalını ararken yanılgılarının seni üzmesine izin verme uyanık olmak biri öpünce uyanacağını düşünmekten iyidir. Kurtları fark et seni yemelerine izin verme ki bir avcının gelip seni kurtarmasını bekleme. Farkında ol farkına var sen sensin. Merkezini bul, merkezini bulduğunda merkezinden çok ayrılma sen kendini sevdiğin kadar sevilirsin ve kendine verdiğin değer kadar değerlisin. Ve hiç unutma sen sensin sen olduğun kadar önemlisin…
