Kusura bakma kendim; amacım seni hırpalamak,
canını yakmak değil.
Amacım seni büyütmek, olgunlaştırmak…
Yolculuğumuz uzun, yolculuğumuz zorlu… Bazen
düşeceğiz, bazen canımız acıyacak ama emin ol
düştüğümüz her yerden kalkabiliriz, kalkacağız da
hem de yere daha sağlam basarak.
Yolumuza yoldaş olanlar da olacak, önümüzde engel
olanlar da. Hepsine teşekkür edeceğiz.
Hep taşlara takılmayacak ayaklarımız, kafanı biraz
kaldırıp etrafına bakabilirsen eğer manzaranın da
tadını çıkartabilirsin tabii, unutma seçim senin.
Yolun sonunu görmeye çalışma, yolda olmanın tadını
çıkartmaya bak. Çünkü önemli olan varmaktan
önce, yolda olmak .
Yol seni bazen çıkmazlara sokabilir, korkma her
zaman geri adım atabilirsin. Geri adım atmak her
zaman zayıflık demek değildir; unutma, sıçramak
için önce bir iki adım geri gelmek gerekir.
Bazen yol ayrımlarıyla karşılaşabilirsin, içindeki sesi
dinle. Her zaman. O senin en bilge kılavuzundur.
Yorulduğunda durup soluklanmaktan,
yanındakilerden yardım almaktan çekinme. Yol senin
yolun; bu yolu senin için bir başkası yürüyemez tamam
ama iyice bakarsan her zaman bir acil yol yardım
kitinin bir köşede beklediğini görebilirsin.
Unutma, geçtiğin yerlere takılı kalır, gözün arkada
yürümeye çalışırsan önündekileri göremezsin.
Geçmişe takılı kalma ama aldığın dersleri de cebinde
taşımayı unutma.
Her ne yaşadıksa sen istedin diye, sen daha iyi
bir sen ol diye yaşadık, her ne yaşayacaksak da
öyle. Başkalarının yolları ile kesişebilir, ayrılabilir,
dönüp dönüp aynı noktaya gelebilir yolun. Bil ki,
herkesin yolu tek ve biricik, herkesin yolu yalnız kendi
ihtiyacına göre. Unutma anlaşma böyle…
Düştüm diye üzülme, kalktım diye sevinme. Nefes
al, fark et, devam et…
