Orta Karadeniz’in çok güzel yerleşim yeri;
Dereli ilçesinde yan yana, iç içe yapılmış 5 katlı modern apartmanlar yarılarına kadar suya gömüldüler. Blokların ortasından geçirilmiş ana cadde, yağmur suyunun yamaçlardan söküp getirdiği kocaman kaya parçaları, taşlar, ağaç gövdeleri ile dere yatağına dönüştü. Ne varsa alıp götürdü.
Zaten orası kent büyümeden önce cadde değil, dere yatağıydı.
Aşırı yağıştan, 7 canımızı kaybettik, 9 kişi kayıp!
Vatanımızın bir parçası, üzüntümüz çok büyük..
Yurdumuzun pek çok yerinde, dere yataklarına yapılan çok katlı muhteşem daireler ve bu ranta izin veren kimler?..
***
Diğer taraftan sevindik.
Aynı bölgeye yakın, Karadeniz’de, 8 yıldır beklediğimiz müjdeli: 320 milyar metreküplük bir doğalgaz rezervi bulundu.
Bir Türk vatandaşı olarak sevindik.
Belki de 6 veya 7 yıl sonra hizmete sokulup bu doğalgaz rezervi, enerjide (petrol- doğalgaz- kömürde) dışa bağımlı olmaktan bizi tam olarak kurtarmasa bile işçinin, memurun, çiftçinin, emeklinin, esnafın, tüm halkın yüzünü güldürecektir..
Hatta dış borcu dış borçla kapatarak ve elde arazi, fabrika, liman, banka ne varsa satarak günü kurtarmaya çalışan bu iktidar partisini çok sevindirmiş olabilir.
Bir vatandaş olarak bizde bu habere sevindik, ama çok sevinemedik.
Buna “Müjde”değil , ekonomik bir “umut” dememiz gerekir.
Çünkü hemen karşımızda; Karadeniz’de 12 yıl önce Romanya, bizimkine yakın bir bölgede 60 milyar metreküp doğalgaz bulmuştu ama hâlâ çıkartamıyor!
Çünkü kolay bir iş değil!
Kafamızı karıştıran, pek çok soru var:
– 2023’de hayal kırıklığı olur mu?
– Çabuk sevinen. Çabuk üzülür mü?..
– Doğalgaz uluslararası şirketlerle mi, yerli imkanlarla mı çıkarılacak?
– Bu keşfin: Türkiye’ye “yeni dönem başlatacak”mı?, “eksen değiştirtecek”mi?.. Sormak, sorgulamak, anlamak gerekmez mi?
– Bu rezervi ekonomik büyümemize ve dış açığın kapatılmasına nasıl dönüştüreceğiz?
– Sofrasında ekmeği küçülen vatandaşım, kaç YIL sonra sevinebilecek?..
Gaz almaya devam mı?
