Yazdığım en zor yazı olacak, biliyorum…
Son 10 gün duyguların bin türlüsünü yaşayan biri olarak, insan olmanın ayırdına varmış biri olarak, tüm fani olan her şeyin manasızlığının farkında olarak yazıyorum bu yazıyı…
Edebi bir dil kullanmak, birilerinin canını sıkma(ma)k, doğru bildiğini en sert şekilde kaleme almak gibi kaygılarımın olmayacağı bir yazı olacak…
Girişte hemen belirteyim, sadece ve sadece insani duygularımdan ibaret bir yazı olacak bu yazı, böyle bakın, bu gözle okuyun…
3 kardeş, 5 torun, 2 torun çocuğu olarak kaybettik babamızı… Ataerkil, despot, dediğim dedik hallerinden yaş aldıkça eser kalmayan babam çok sevilen bir adamdı. 78 yaşında iken hala bir torununun karda araba kullanmasını, bir torun çocuğunun gelecekte hangi mesleğe sahip olacağını, bir kızının arabasındaki eksik antifirizi, hastalıklarımızı, zeytinimizi, peynirimizi kıssadan hisseden her şeyimizi tek tek kafasına takan, sıkıntı bitinceye kadar da üzerine giden bir adamdı, babaydı…
Hayata gözlerini yumduğu günün öncesi gününde hem annemi hem babamı Covit aşısına götürmüştüm. Dün bütün gece aşının kalp krizini tetiklediğine dair bir dünya haber okudum. Kimseyi korkutmak istemiyorum ama aşının belli kobaylarda deneme sürecinin olmadığı bu kadar ortadayken, Çin aşısı dünya yaşlılarının üzerinde mi deneniyor acaba diye düşünmeden edemedim. İnanın acım on katına çıkar… Samimiyetle söylüyorum ki bunu bir doktora sormaya dahi alacağım cevaptan ötürü korkuyorum.
Düğünlerde pek anlamıyoruz ama cenazelerimizde dostlarımızın varlığının ne kadar önemli olduğunu anladım. Başta ilk arayanlardan biri olan Alinur Başkana, Bursa vekillerimiz Refik Özen, Mustafa Esgin, Erkan Aydın ve İsmet Su’ya, BTSO Başkanı İbrahim Burkay’a, CHP İl Başkanı İsmet Karaca, Ak Parti İl Başkanı Davut Gürkan, Demokrat Parti İl Başkanı Çağrı Kaplan‘a, Kestel Belediye Başkanı Önder Tanır’a, İçişleri Bakan danışmanı Harun Akın‘a yürekten teşekkür…
İlçe Başkanları İnci Söğütlü ve Erkut Seymenler ve Kerim Bulut’a, İl ve İlçe yönetimlerinden, meclis üyelerinden, tüm siyaset camiasından arayan tüm dostlarıma yürekten teşekkür ediyorum.
Cenazemize katılan Büyükşehir Belediyesi Başkan Yardımcı Süleyman Çelik başta olmak üzere büyükşehirden katılan arkadaşlarım, özellikle cenazemizin kaldırılmasında desteğini gördüğüm Ahmet Bayhan, tüm gazeteci arkadaşlarım, akrabalarım, dostlarım hepiniz sağlıkla var olun…
Dualarını gönderenler var bir de, hiç tanımadığım, sadece Facebook’tan arkadaş olduklarım, Allah’ım bin kere razı olsun…
İlki cenaze günü olmak üzere mezarlık ziyaretimizde üç günde iki kez aracımın çekilmesine sebep olan Vali beye de teşekkürler… Enteresandır ki Ahmetpaşa Mezarlığı çevresine “ki 25 yıllık sürücü olarak nereye park edilir, neresi trafiği engeller bilirim” hiçbir şekilde trafiğe engel olmayacak şekilde, ayakta zor duran annemi mecburen mezarlık kapısına en yakında indirmek zorunda kalarak park ettiğim yerden iki kez aracım çekildi. Yine cenaze günü aynı yerden kuzenimin de aracı çekildi. Hiçbir yerde göremeyeceğiniz sıklıkta sürekli olarak çekici araçların bu işle iştigal olduğunu gördüm. Dediler ki Vali beyin talimatı… Amenna… Keşke tüm mezarlık yakınlarında bu yasaklardan önce acısına teslim olmuş insanların araçlarını park edebileceği ücretsiz otoparklar olsa mesela…
Buraya kadar arayan soran herkes bir araya her daim gelebileceğim, sohbet edebileceğim, saydıklarım, sevdiklerimdi…
Tanıyanlar bilir, grisi olmayan biriyim… Ya siyahtır, ya beyaz bende… Benim için biri bitti mi bitmiştir… Hele ki bizim sektörde kimsenin kimseye dost olmadığını çoktan fark etmiş biri olarak, kırmızıçizgimi aşana selam dahi vermem…
Kişileri hedef alan hiçbir yazım durduk yere yazılmadı, bunu biliniz. Çok kumpaslara uğramış, her şeyi dümdüz ortada yaşayan, hakkımda yazacak bir şey bulamayınca kadınlığım üzerinden saldırılara maruz kalmış biri olarak şükür ki dimdik ayaktayım.
Bugüne kadar hakkında yazı yazdığım, yazdıklarımın hala arkasında olduğum Cennet Cankılıç ve Mustafa Gültekin whatsapptan yazarak, Ercan Yenice, Emin Adanur, Yüksel Baysal ve Pelin Çırpan da bizzat arayarak baş sağlığı dilediler.
Öyle önemli, öyle kalender, öyle naif bir davranış ki bu… Yazdıklarımın arkasında olmam pişman olmadığım anlamına gelmiyor. Evet, hepsine hakkım helal, onlardan da helallik istedim.
Sadece Bursa için verdiğim mücadelenin bu evrelere gelmesinden hiç mutlu değilim… Bu girdapta hepimizin insanlığımızı askıya aldığımızı fark ettim. Bizim sektörde sadece gerçek gazetecilerin kalması için verdiğim mücadeleden asla vazgeçmedim, vazgeçmem de… O başka bir konu… Ve fakat anladım ki kişiler değil, konular aslolan…
Babam… Ödü patlardı başıma bir şey gelecek diye, erkek doğmalıymışsın derdi. Ah be babam, doğru sendeler ama yıkılmaz…
Bundan gayrı mottom bana taş atana ekmek atmak olacak… Hiçbir meslektaşımla kavgaya girmeyi aklımın ucundan dahi geçirmeyeceğim, öyle gereksiz, öyle boş ki o kavgalar…
Arkamızda, yanımızda olacak, bizi bir arada tutacak bir meslek kuruluşu olmadığı gibi, bir de hedef haline geliyoruz, getiriyoruz meslektaşlarımızı… Yazıklar olsun bize…
En güzel yüreklilerimizden Türkan Genç de göçüp gitti, gencecik hem de… Allah’ım onu da yerinde dinlendirsin…
Sonuç itibariyle sevgili babam ruhumun derinliklerine gizlenmiş başka bir ufuk açtı vefatıyla… Tüm insanlığa karşı, daha iyi insan olmak gibi bir sorumluluğumuz, borcumuz var… Allah’ım tüm ölmüşlerimize merhametiyle muamele etsin…
