Son yıllarda, kuşaklar hakkındaki araştırmalar yapmışsınızdır.
Hayatta olan 5 farklı kuşak vardır.
1- 1925-1945: Sessiz Kuşak (Silent Generation)
2- 1946-1964: Bebek Patlaması (Baby Boomer) :
Teknolojinin çok yavaş yaygınlaştığı bir dönemde büyüdükleri için, teknolojiye uyum sağlayamadıklarını söyleyebiliriz. İş sadakatleri yüksektir, çalışmak için yaşamışlardır.
Doğum kontrol yöntemlerinin geliştiği bir çağda yaşadıkları için önceki kuşağa göre doğum oranları daha azdır.
3- 1965-1979: X Kuşağı :
Şüpheci, rekabetçi, otoriteye karşı kısmen saygılı bir kuşaktır. İş sadakatleri yüksektir, yaşamak için çalışma anlayışına sahiptirler. Teknolojide, sanatta, siyasette büyük değişimlere şahit olmuş ve bunlara uyum sağlayabilmişlerdir. Çeşitliliğe açık bir nesildir.
Farklı ırk ve dinlerden insanlarla, önceki kuşaklara nazaran daha iyi anlaşırlar. Daha iyi yaşam şartları için daha az çocuk anlayışı hâkimdir.
Bankalara en çok borcu olan kuşaktır. Kadınların erkeklerden daha eğitimli olduğu ilk kuşaktır.
Aile fertleriyle büyümekten ziyade, arkadaşlarıyla birlikte büyümüşlerdir. Bu yüzden ailelerine olan bağlılıkları, önceki kuşaklara oranla daha azdır.
4- 1980-1995: Y Kuşağı (Millennials):
Sorgulayıcı, tatminsiz ve girişimci ruhlu bir kuşaktır. Otoriteye karşı saldırgandır, bu özellikleriyle önceki kuşaklardan keskin bir şekilde ayrılırlar. İş ve sosyal hayat dengesini sağlamak öncelikleridir.
Y Kuşağı için iş; keşfetmek istedikleri tecrübeler için maddi kaynak sağlayan bir araçtır.
Akranlarının görüşü, kendilerinden yaşça büyük insanların görüşünden daha önemlidir.
Dijital okuryazarlıkları yüksektir, kendilerini sosyal medyada iyi bir şekilde ifade ederler.
2016 itibariyle dünyada en çok nüfusa sahip olan nesil, Y Kuşağı olmuştur.
Kendini bir dini inanca ait hissetmeyenlerin oranı en çok bu kuşakta görülür.
5- 1996-2020: Z Kuşağı:
Tüketici ve geleneksellikten uzak bir kuşaktır. Otoriteye karşı saldırgan hatta umursamazdır.
Teknoloji hayatlarının temelidir. En bireyselleşmiş, en yalnız yaşam tarzını yaşayacakları ön görülmektedir. Teknolojinin içine doğmalarına rağmen dijital okuryazarlıkları çok düşüktür. Bunun nedeni sosyal medyada gördüklerini direkt olarak “doğru” kabul etmeleridir.
Teknolojinin, hızın içine doğdukları için dikkat süreleri önceki nesillere göre çok düşüktür.
Anne ve babalarının söylediklerini tekrar ederler. Bir nevi ‘AYNA’ görevi yaparlar.
Çok kültürlü bir dünyada yetiştikleri için; ırk, din, mezhep gibi nedenlerden dolayı insanları ayrıştırmaları beklenmiyor.
**
Ülkemizde son 20 yılda yedi bakan değişti. .
Bu nedenle her bakanın ilk beyanatı sistemin değişmesi gerektiği şeklinde olmuştur. Hangi tip öğrenci yetiştirileceği konusunda milli bir mutabakat ve politika olmaması nedeniyle her yeni bakan başka bir sistem uygulamaya çalışmıştır.
“Almanya bizi kıskanıyor.” Demekle olmuyor bu işler. Altmış yıldır aynı eğitim sistemini uyguluyorlar.
Eğitimde milli bir ideal olmaması nedeniyle toplumun değerlerinden kopuk kendisinden başka kimseyi düşünmeyen faydacı ve bencil bir nesil oluştu.
Toplumdan uzak olma en fazla üniversite seviyesinde görülmektedir. Üniversitelerimiz maalesef toplumla çok az ilişkileri olan kurumlar haline gelmiştir. Üniversitelerimizde toplum ve insanımızın yaşam seviyesini yükseltmek için yapılan çalışmalar yeterli olmaktan uzaktır. Uluslararası hakemli dergilerde yayın baskısı bilimsel çalışmalarımızı yabancıların bilimsel politikalarına uymayı ve onların hegemonyası altına girmeyi gerektirmektedir. Bu nedenle çalışmalar yabancıların belirlediği konularda yapılmakta ve bu çalışmaların ülkemizin insanına pek faydası olmamaktadır.
Türkiye eğitim sistemi, diğer OECD ülkeleriyle rekabet edebilir olmaktan uzak kalmıştır. Tüm göstergeler (PISA, PIACC, TIMSS ve PIRLS, LGS ve YKS), Türkiye’de eğitimin yeni bir paradigmaya ihtiyacı olduğunu göstermektedir.
Eğitim, ailede başlar. Okulda şekillenir.
Kuşak çatışması ondandır.
