Teoriye göre bütün varlıklar ve varlığın fiziksel olayları görelidir. Zaman, mekan, hareket, birbirlerinden bağımsız değildirler. Aksine bunların hepsi birbirine bağlı, göreli olaylardır.
Öyleyse; “Zaman” sadece: “yıllar”, “aylar”, “haftalar”, “günler”, “saatler”, “dakikalar”, ”saniyeler”, ve “saliseler” mi?
Yoksa “zaman” servet mi?
Bazılarına göre:
– Ben bu servetimi nasıl kullanmalıyım? Çünkü akıp giden sayılı günler ve saatlerdir zaman… Örneğin, maddi varlığımı oluşturan servetimi elde edebilirim, onu kaybedebilirim de… Ancak tekrar kazanarak yerine koyabilirim…
Oysa akıp giden zaman geri getirilebilir mi?
– Bu servetimi, mutlu geçen anlarımın daha fazlasını üretmem için nasıl kullanmalıyım? Diğer yandan da; üzüntülü, öfkeli, kızgın dargın ya da başka kaynaklı olumsuz geçen zamanlarımı en aza indirmem veya yok etmem için nasıl kullanmalıyım zamanımı?
– Bu servetimden ben, insan sağlığı ve insanlık yararı için de nasıl ve ne kadarını harcamalıyım?..
– Kimileri, vatanını ve milletini düşman elinden korumak ve kurtarmak için harcar zaman servetini…
– Kimileri de insanoğlunun daha ferah ve daha mutlu olması için keşif ve icatlar yaratmada kullanır zamanını…
– “Sıradan bir insan, vaktini nasıl geçireceğini; üstün bir insan ise vaktini (servetini) nasıl harcayacağını düşünür”. (Schopenhaver).
– “Varlığımızı sürdürmek için, zamanla mücadele ediyoruz. Zaman en değerli varlığımız. Hepimizin vakti sınırlı…” (Mustafa Vehbi KOÇ)
– “Zamanımız sınırlı; size ait olmayan bir yaşamı sürdüreceğim diye boşa harcamayın.” (Steve Jops)
– “İnsanları yargılama! Zira onları sevmeye zaman kalmaz”. (Rahibe Teresa)
– “Kalan zaman çok kısa, yapılacak iş çok fazla” ilkesini benimseyin. (Tom Peters – A.B.D.)
– Bazı kimselerse, zaman bilincinden yoksun olarak; bu dünyaya öyle gelir ve bitik bir fert olarak öylesine de yok olup gider!
***
Burada ‘en büyük, en değerli hazinemiz zaman’ yönetimini iyi bilmek ve çok iyi özümsemek gerek:
Gerçek/Objektif Zaman.
Psikolojik Zaman.
Biyolojik Zaman.
Yönetsel Zaman.
Özetle diyebiliriz ki, insanoğlu; “Zaman” serveti süresince hayat boyu edinmiş olduğu SOSYAL, KÜLTÜREL ve BİLİMSEL değerdeki kendine özgü kazanımlarıyla “Dünya”, “Toplum” ve “İnsan” gerçeklerini daha geniş perspektifte algılama, yorumlama ve yaşama geçirme olgusunu elde eder.
Ve böylece; Yaş, kemale erme yolunda “Evrensel nitelikte çağdaş insani gelişmişliğin” değerlerini yaşamına yükleyebildiği anlamda kendi kişiliğinin inşasını yaratmış olur.
***
-“Zaman” yönetimini adil bir şekilde kullanmak..
-Anneye babaya “zaman” ayırmalı, yaşarken onların değerini bilmek..
-İşini, aşını, geleceğini ve hatta çocuklarını zorlu yaşam koşullarına hazırlamak..
-Doğumdan ölüme geçen zaman; “Yaşam” olarak adlandırılan sağlıklı varlığını hatırlamak..
-“Para-pul” düşkünlüğü ilkelliktir, görgüsüzlük ve boşluktur.
-Cumhuriyet, ulusun-halkın kendi kendini yönetip denetlediği bir sistemin adı olduğunu unutmamak gerekir.
Hareket halindeki tüm referans sistemlerinin kendine özgü zamanları olduğunu, bu “zaman-süreç” içerisinde; bir halk birlikteliği, yazgı ortaklığı, uygar bir yaşam dayanışması varlığını hatırlamak, yerinde bir yönetsel biçimidir.
