Bir şeye, bir yere bağlı olmak, sizce güzel olabilir..
Hayatımızda o kadar çok şey var ki, insanı ve insanlık ilişkilerini bitiriyor.
Örnek cep telefonları..
Vücudumuzun bir parçası, elimiz, ayağımız..
Onsuz, tuvalete bile gidemiyoruz..
Bir iki saat uzak kalsak, telaşlanıyoruz..
Şarjı bitip kapansa, panikliyoruz..
Biri arar da ulaşamazsa!.
İki arkadaş karşılıklı kafede oturuyor..
İkisinin de elinde telefon birbirleriyle değil, başkalarıyla konuşuyorlar..
Bu kadar bağımlıyız..
Bir de kulaklık takanlar var..
Adam el kol hareketleri yaparak yolda yürüyor..
Sanırsın ki kendi kendine konuşuyor..
Sanırsın ki psikolojik sorunları var..
Hayır..
Telefonda..
Bin trene, metroya, vapura, otobüse.. Özellikle GENÇLER!
Yanı başında, yaşlı, hamile ve çocuklu birisini görmezden gelir..
Daha çok genç kızlar yapıyor..
Oturur oturmaz telefonla birilerini arıyorlar..
Kulaklıklar takılı başlıyorlar konuşmaya..
Yanındaki rahatsız olur mu diye düşünen yok..
Bu kadar bağımlıyız..
Sadece konuşma bağımlısı değiliz..
Oyun bağımlısıyız da..
Bu da erkeklere özgü bir davranış..
Belediye otobüsüne, Metroya bin; kafalar önde..
Herkes oyun oynuyor..
Bakıyorum, en çok savaş oyunları, tavla ve okey rağbet görüyor..
Bu kadar seviyoruz yani..
Bu kadar bağımlıyız..
Kimin Umurunda!
2016 TÜİK verilerine göre:
-16 milyon kişi, yoksul..
-29 milyon kişi, iki günde bir et yiyemiyor.
-52 milyon kişi, borçlu yaşıyor.
-50 milyon kişi, bir hafta tatil yapamıyor.
-13.5 milyon kişi, konut masrafında zorlanıyor.
-18.6 milyon kişi, kış ısınmasını karşılayamıyor.
-23 milyon kişi, ciddi para sıkıntısı çekiyor.
2002’de Türkiye dış borcu, 129 milyar dolar iken..
2017’de Türkiye dış borç; 452 milyar dolara çıktı.
Yeni ve son model; cep telefonu, yeni araba , yeni ev..
BAĞIMLILIK, nereye kadar?..
