Yeni bir nesil için çalışmak, çok da zor olmasa gerek, zor mu yoksa? Gelecek endişesi duymadan, eğitimde ayrıcalıklar yapılmadan, insanları sadece insan oldukları için kabul eden ve herkesin eşit olduğu bir dünya için yeni nesiller yetiştirmek zor mudur?
Herkesi insan olarak görmek zor mudur, gerçekten insan olarak görmek ama, örneğin benim oğlum doktor olsun ama daha iyi olan varsa o doktor olsun, çünkü o da insan, çünkü onun da hayalleri var, onun da annesi babası var, ileride o da baba veya anne olacak onun çocuklarının da iyi bir yaşama ihtiyacı var gibi. En son ne zaman düşündük başkalarının hayallerini, onların da hayalleri olabilir mi ? Yani en güzel arabayı ya da evi isterken yoldan geçen herhangi birine aynı evi ve arabayı yakıştırdık mı…
Anneler şefkatli ve merhametli olarak bilinir, kesinlikle de öyledir. Hiçbir anneyi aksi halde düşünmedim düşünmem de, hepsi evladının üzerine titrer her haliyle sever. Diyelim ki bir annenin gözbebeği evladı yere düştü ayağı kanadı, kolu incindi yada üstü kirlendi nasıl da yanar yüreği. Her annenin aynı olduğu, aslında eşit olduğu ve aynı duygularla yaratıldığını herkes bilir. Her anne anneliği bilir, peki en son ne zaman başka bir annenin evladı için üzüldük, o annenin evladı için gözyaşı döktü başka bir anne. Kendi evladının üstü kirlendi diye feryat koparan anne, diğer annenin evine ateş düşünce onun da içinde bir ateş düştü mü? Evlat aynı evlat anne aynı anne iken sırf kendi evladı değil de başkasının evladı diye şükür mü etti yoksa. Ya da başka bir annenin evladını sokakta çöp toplarken görünce kendi evladına okumazsan böyle olursun dedi mi? O sokaktaki birey için de ah evladım okusaydın keşke dedi mi? Ya da o cümleyi kurarken kendini o çocuğun annesi olarak gördü mü?… Annelerimiz iyi ki varsınız, sizler hepimizin annesi biz hepinizin evladıyız…
Ülkemiz gerçekten çok güzel, insanı güzel havası güzel sıcak kanlı bir toplum. Sokakta araba bozulunca gören herkes düşünmeden koşar, ülkeye en ufak bir sıkıntı geldiğinde bile tek vücut olur sokağa koşarız, annelerimiz savaşlara katılır, babalarımız şehit edildiğinde abilemizi düşünmeden yerine yollarız. Bizi biz yapan birlik ve beraberliğimizdir, ne olur bunu kesinlikle unutmayalım. Ne başkasının parası, ne başkasının gücü bizi hiçbir zaman etkilemez çünkü biz bizi bırakamayız, bırakıp kime nereye gideriz zaten. Bizim açtığımız kucağı kimse açmaz bunu da iyi biliriz…
