Hakikat zordur. Doğruyu ise herkes görebilir.
Hakikatin zor olmasının sebebi kendine (nefsine) bulaştırmamaktır. Doğru ise kendince herkese görünür. Örneğin bir yemek yaptınız ve çok güzel oldu. Bunu yiyen kişiler de damak tadı çok farklı değilse güzel olduğunu fark edeceklerdir. Bu doğrudur. Bazısı kendi yaptığı yemekle kıyaslayıp sizi rakip görürse küçük eleştirilerle durumu dengeler. Bu da doğrudur. Anneniz ise yemeği yiyen, kızının kendi sürümü olduğu bilgisiyle gurur duyacaktır ki bu da doğrudur. Eşiniz ise yemeği yiyen, iyi bir seçim yaptığını düşünecektir bu da doğrudur. Sizden nefret eden biri ise yemeği yiyen yemeğin kendine dokunduğunu söyleyerek yemeği reddedecektir ki bu da doğrudur. Çocuğunuzsa yemeği yiyen ve iştahlı bir çocuk değil ise çok aç olmadığını söyleyecektir, bu da doğrudur. Bunların hepsi doğruyu gösterir.
Hakikat ise yemeğin güzel olup olmadığı değil yemeğin var olduğudur bu kadar. Eğer siz kendinizi sadece yaptıklarınızla tanımlayan biriyseniz, başkalarının yaşadıkları doğrular sizin doğrularınız olur hakikatiniz olmaz. Eğer siz hakikate bakmaya çalışan biriyseniz, yemeğin varlığını fark edip varlığına ve aracı olmanıza şükretmeniz hakikatinizdir. Diğer insanların yaşadığı doğrular anlamsızdır. Tam tersi olması hakikati değiştirmez doğruları değiştirir. Hakikati örten gerçekler insanlığımızın zayıflıklarıdır. Fikirlerimiz, öğrenmişliklerimiz, hırslarımız, ön yargılarımız bizim hakikikati görmemizi engelleyen perdelerdir. Bu kadar tartışma olmasının, uzlaşma olmamasının sebebi doğruların değişkenliği ve hepsinin de doğru olmasıdır. Oysa hakikat tektir.
