Çok eskiden gazetecilik mesleği kutsaldı… Fi tarihinde falan bu böyleydi… Gazetecilik, demokrasinin sacayaklarının en önemlilerindendi… Sonra ne oldu, yılışık, yapış yapış, dili bir karış dışarda dolaşan şahsiyetler “gazeteciyiz” diye ortalıkta dolaşmaya başladı… Doğru bir haberi sitesinde kullandığı için özür dileyen mi ararsın..? Bu özrün bilinmemesi, duyulmaması için farklı anlatanlar mı ararsın..? Hem yapıp, hem de yaptığının bilinmemesi için bir tarafını …

Dezenformasyon Yasasının uzantısı olarak hazırlanan yönetmelikle ilgili iki yazı yazdım. Her iki yazıda çığlık niteliğindeydi, okuduysanız biliyorsunuzdur. Çünkü gerçek şu ki; sadece gazetecilik yaparak yaşamını sürdüren, uzun yıllardır internet haber sitesiyle halka gerçek bilgiyi ulaştırmaya ve bunu kıt kaynaklarla yaparak ayakta durmaya çalışan bizim gibi gazeteciler için bu taslak yönetmelik idam sehpası gibi… 13 Ocak’ta Basın İlan Kurumu Genel Kurulu …

Dezenformasyon yasası dediniz… Tamam dedik, aldık başımızın üstüne koyduk… Gazetecilere yönelik tutuklama maddelerine rağmen üstelik… Sizin gibi bizler de algı haberlerinden, yalan haberlerden, şiddete teşvik haberlerden, terör sevici haberlerden rahatsızdık… Kabul ettik… Peki, şimdi ne oluyor? Siz, internet sitelerine 8 personel, günlük 20 bin tekil tıklanma ve 24 ay bekleme süresi dayatmasıyla gazetecilik mesleğini sermayeye teslim etmeye çalışıyorsunuz..! Gerekçe ne? …

Toplumumuz tarafından dışlanan, cüzzamlı, vebalı gibi görünen, arkadaş olmadığımız, dalga geçtiğimiz, iş vermediğimiz, sevmediğimiz, saymadığımız bireylerdir LGBT’liler… LGBT’li olunur mu, doğulur mu tartışmasına hiç girmeyeceğim, o uzmanların işi… Ki onlar da kendi aralarında hali hazırda anlaşabilmiş değiller… Aileden zengin ve dışlanmamış veya gizli LGBT’li olanlar dışında hemen hepsi hayatını fuhuş yaparak sürdürüyor, çünkü normal şartlarda bir işte çalıştırılmaları söz konusu …